Muhacir, Rasulullah Aleyhisselam zamanında, dinleri uğruna evlerini-barklarını, mallarını-ailesini, sevdiklerini bırakarak Medine’ye hicret eden sahabilere verilen genel isimdir.Çoğunluğuna ise Muhacirler ismi verilir.
Muhacirler, Rasulullah’ı o zamanın zorlu şartlarında dahi yalnız bırakmamış ve müşriklerin yoğun baskılarından sebeple, Medine’ye göç etmişlerdir.
Ensar ise, Arapça Lugât’ında ; “yardımcılar, yardım edenler” olarak geçmektedir.Mekke’nin komşu şehri olan Medine’de bulunan insanlar, Rasulullah Aleyhisselam ve sahabisi Medine’ye hicret ettiğinde onlara yardımcı olmuş ve ev sahibine yakışır bir şekilde karşılamış, ihtiyaçlarını gidermişlerdir.
Ensar, Mekke’den gelen misafirlerini o kadar çok sevmişlerdi ki, misafirlerini kendi evlerinde layıkıyla karşılayabilmek için aralarında yarışa bile girmişlerdi. Hatta bu sevgi ve saygı öyle bir hal almış olsa gerek, misafirlerini paylaşamadıkları için kur’a çekmek zorunda kalmışlardır.
Rasulullah Aleyhisselam, Medîne’ye hicret ettikten beş ay sonra, Muhâcirlerle Ensârı ikişer ikişer kardeş yaptı.
İbn-i Abbâs (Radiyallahü Anhüm) bu konu ile alâkalı olarak şöyle der:
“Rasûlullâh (sav)’in aralarında kurduğu kardeşlik sebebiyle bir Muhâcir, Ensârî kardeşine, aralarında kan bağı bulunan akrabalarından önce vâris olurdu.”